PARTNERİNİZ HAYATINIZIN MERKEZİ OLMASIN
Her insan dünyada tek başınadır, biriciktir, tektir. Hayata tek başımıza geliriz, tek başımıza gideriz. Tamamı yalnızlıkla dolu olan varoluşumuzu anlamlı bir biçimde doldurmak için pek çok yol mevcuttur; bunların içinde sevmek ve sevilmek, güzel ve iyi yollardan sadece birisidir.
Hayat hızla akıp giderken yaşadığımız ilişkiler, bize yaşamın verdiği birer armağandır. Eğer bu armağanın değerini olduğundan daha fazla görür ve abartırsak işler karışabilir. Romantik bir ilişkinin varlığı hayatımızın amacı haline gelmemelidir; çünkü hayattaki tek iyi ve güzel şey sevmek ya da sevilmek değildir.
Bir ilişkinin hayatımıza kattığı değerler, ona olan bağlılığımız sayesinde güçlenir ve anlam kazanır; ancak kişilere ya da ilişkilere bağımlı hale gelmek, hayatımızın merkezine ilişkimizi yerleştirmek, hayatımızdaki tüm başrolleri partnerimize vermek yaşamın amacından uzaklaşmamıza yol açar.
Bu nedenle ilişkilerin önemini olduğundan fazla görmek yerine, onları hayatımızın bir parçası olarak kabul etmeli ve kendi varoluşumuza odaklanıp gerçek yaşam amaçlarımızın peşinden koşmayı ihmal etmemeliyiz. Elbette sevilip sevmeliyiz ancak bu eylemin hayatın tek ve nihayi amacı olduğu yanılgısına kapılmamamız gerekir.
Romantik birlikteliklerimizin yaşamımız içerisinde nerede yer alacağına karar verirken kendimizi merkeze diğerleri ile olan ilişkilerimizi merkezin çevresine yerleştirebilme becerisini göstermeli. İlişkimize bağlılık geliştirelim derken bağımlı hale gelmemeye dikkat etmeliyiz. Çünkü bağımlılık insanları çıkmaz sokaklara mahkum edebilir; ki o çıkmaz sokaklar ilişkimizi kısa sürede mutsuzluk kıskacına alıp bitmesine yol açabilir.
Unutmamakta fayda var; bir ilişkinin daha mutlu yaşanabilmesi için partnerlerin önceliklerini iyi belirlemeleri, ilişkilerini merkeze taşırken yaşamın dengelerini bozmamaları gerekir. Çünkü ilişkilerde mutluluk ancak kişinin kendi varoluşu ile ilişkinin varoluşu arasındaki dengeyi kurması durumunda yakalanacaktır.
Her insan dünyada tek başınadır, biriciktir, tektir. Hayata tek başımıza geliriz, tek başımıza gideriz. Tamamı yalnızlıkla dolu olan varoluşumuzu anlamlı bir biçimde doldurmak için pek çok yol mevcuttur; bunların içinde sevmek ve sevilmek, güzel ve iyi yollardan sadece birisidir.
Hayat hızla akıp giderken yaşadığımız ilişkiler, bize yaşamın verdiği birer armağandır. Eğer bu armağanın değerini olduğundan daha fazla görür ve abartırsak işler karışabilir. Romantik bir ilişkinin varlığı hayatımızın amacı haline gelmemelidir; çünkü hayattaki tek iyi ve güzel şey sevmek ya da sevilmek değildir.
Bir ilişkinin hayatımıza kattığı değerler, ona olan bağlılığımız sayesinde güçlenir ve anlam kazanır; ancak kişilere ya da ilişkilere bağımlı hale gelmek, hayatımızın merkezine ilişkimizi yerleştirmek, hayatımızdaki tüm başrolleri partnerimize vermek yaşamın amacından uzaklaşmamıza yol açar.
Bu nedenle ilişkilerin önemini olduğundan fazla görmek yerine, onları hayatımızın bir parçası olarak kabul etmeli ve kendi varoluşumuza odaklanıp gerçek yaşam amaçlarımızın peşinden koşmayı ihmal etmemeliyiz. Elbette sevilip sevmeliyiz ancak bu eylemin hayatın tek ve nihayi amacı olduğu yanılgısına kapılmamamız gerekir.
Romantik birlikteliklerimizin yaşamımız içerisinde nerede yer alacağına karar verirken kendimizi merkeze diğerleri ile olan ilişkilerimizi merkezin çevresine yerleştirebilme becerisini göstermeli. İlişkimize bağlılık geliştirelim derken bağımlı hale gelmemeye dikkat etmeliyiz. Çünkü bağımlılık insanları çıkmaz sokaklara mahkum edebilir; ki o çıkmaz sokaklar ilişkimizi kısa sürede mutsuzluk kıskacına alıp bitmesine yol açabilir.
Unutmamakta fayda var; bir ilişkinin daha mutlu yaşanabilmesi için partnerlerin önceliklerini iyi belirlemeleri, ilişkilerini merkeze taşırken yaşamın dengelerini bozmamaları gerekir. Çünkü ilişkilerde mutluluk ancak kişinin kendi varoluşu ile ilişkinin varoluşu arasındaki dengeyi kurması durumunda yakalanacaktır.