Kürtçede “Şirvan” Ne Demek? Bir İsmin Kalbinde Saklı Hikâye
Selam canım forumdaşlar
Bu akşam size sıradan bir kelimenin, bir ismin, nasıl bir hikâye taşıdığını anlatmak istiyorum. Hani bazen bir kelime duyarsınız, içinizde yankılanır ama nedenini bilemezsiniz ya... İşte “Şirvan” da öyle bir kelime benim için.
Geçenlerde bir dost meclisinde sohbet ederken biri sordu: “Kürtçede Şirvan ne demek biliyor musun?”
O an sustum. Çünkü sadece anlamını değil, arkasındaki duyguyu da hissetmek istedim.
Bu yüzden size bugün bir hikâye anlatacağım. Bir isimden yola çıkıp bir ömrün anlamına varan bir hikâye…
---
Bir Dağ Köyünde Başlayan Hikâye
Şirvan, yüksek dağların arasına sıkışmış bir köyde doğmuştu. Adını babası koymuştu; “Şirvan” Kürtçede “aslan yürekli, savaşçı, koruyucu” demekti.
Babasının oğlu için dileği buydu: korkusuz, onurlu, kendi yolunu çizen bir adam olsun.
Ama Şirvan’ın kaderi, babasının istediği kadar basit değildi.
Annesi Berfin, duygusal, yüreğiyle düşünen bir kadındı.
Babasının aksine, oğlunun kalbini korumasını isterdi.
“Şirvan ol, evet,” derdi, “ama kalbini taş etme oğlum.”
İşte o söz, Şirvan’ın iç dünyasında iki kutup oluşturdu: babasının stratejik sertliği ve annesinin empatik yumuşaklığı.
---
Erkeklerin Dünyasında Stratejik Sessizlik
Yıllar geçti. Şirvan büyüdü, köyden şehre gitti.
Hayatın yükü omuzlarına bindiğinde babasının sesi hep kulağında yankılandı:
“Bir erkek çözüm bulur, bahane değil.”
Ve o da öyle yaptı. Sessizdi, duygularını belli etmezdi.
Bir sorun çıktığında önce hesap yaptı, sonra hamle.
Aşkta bile stratejik davrandı; kalbini kimseye açık etmedi.
Çünkü aslan yürekli olmanın, duygularını göstermemekle eşdeğer olduğuna inanmıştı.
Ama bir gün, her şeyi değiştiren biri çıktı karşısına.
---
Berfin’in Kızı Rojin: Empatinin Gücü
Bir bahar günüydi. Üniversite bahçesinde, elinde kitaplarla yürüyen Rojin’le çarpıştı.
Rojin’in gözlerinde, çocukluğundaki annesinin şefkatini gördü.
O an, içinde sakladığı duygular bir bir çözülmeye başladı.
Rojin, duygularını saklamayan, insanın içini okuyan, yumuşacık bir ruha sahipti.
Ona “Şirvan” isminin ne demek olduğunu sorduğunda, Rojin’in gözleri parladı.
“Biliyor musun?” dedi, “Kürtçede Şirvan sadece ‘aslan yürekli’ değil. Aynı zamanda ‘koruyan, sahip çıkan, kalbiyle savaşan’ anlamına da gelir.”
O an Şirvan sustu. Çünkü ilk kez biri, onun içindeki iki dünyayı birleştirmişti.
Aslanın gücüyle kalbin inceliği…
Babasının öğrettiği çözümcülükle annesinin duygusallığı…
---
Bir Aşkın Sessizliği
Zamanla aralarında bir bağ kuruldu.
Rojin’in duygusal zekasıyla Şirvan’ın stratejik düşüncesi birbirini dengeledi.
Ama hayat, her zaman dengede kalmaz.
Şirvan’ın içindeki “koruyucu” taraf, Rojin’i her şeyden sakınmak isterken; Rojin’in “özgür ruhu” bunu kaldıramadı.
Bir gün Rojin ağlayarak dedi ki:
“Beni korumak istiyorsun ama farkında değilsin, beni hapsettiğini sanıyorum.”
Şirvan o an bir şeyi anladı:
Korumak her zaman kollarla olmaz, bazen kalpten serbest bırakmakla olur.
O gün ayrıldılar.
Ama Rojin giderken arkasını dönüp son kez “Sen gerçek bir Şirvan’sın” dedi.
Bu cümle, Şirvan’ın ruhuna mühür gibi kazındı.
---
Yıllar Sonra Bir Dağın Eteğinde
Aradan yıllar geçti.
Şirvan bir gün, babasının mezarına giderken annesinin eski sandığından bir mektup buldu.
Mektup, Berfin’in el yazısıyla yazılmıştı:
> “Oğlum, Şirvan demek sadece cesur olmak değil. Şirvan, sevdiklerini korurken kendi kalbini unutmayan demek.
> Baban seni güçlü olasın diye büyüttü, ben ise merhametli olasın diye dua ettim.
> Gerçek bir Şirvan, yeri geldiğinde savaşır, yeri geldiğinde affeder.”
O satırları okurken gözlerinden yaşlar süzüldü.
O an, adının anlamını ilk kez tam olarak hissetti.
Bir isim, bazen bir kaderin özeti olabiliyordu.
---
“Şirvan” Bir İsimden Fazlası
Kürtçede “Şir” aslan, “van” ise sahip olan, barındıran anlamına gelir.
Yani “Şirvan”, “aslanı içinde taşıyan”, “cesaretin barındığı kişi” demektir.
Ama dilin ötesinde, bu kelime duygusal bir simgeye dönüşmüştür.
Bir yandan savaşçılığı, diğer yandan koruyuculuğu temsil eder.
Bir erkeğin içinde sakladığı gücü, bir kadının kalbinde hissettiği sevgiyi aynı kelimede toplar.
Şirvan, bir isim değil; bir denge sembolüdür.
Stratejiyle şefkatin, akılla kalbin buluştuğu yerin adı.
---
Son Söz: Hepimizin İçinde Bir Şirvan Var
Hepimiz biraz Şirvan’ız aslında.
Hayat bizi bazen korumaya, bazen savaşmaya, bazen de sevmeye zorluyor.
Erkekler bazen çözüm ararken duygularını kaybediyor, kadınlar bazen kalpleriyle hareket ederken mantığı unutuyor.
Ama ikisi birleştiğinde, yani kalp akılla el ele verdiğinde, işte o zaman gerçek anlamıyla “Şirvan” oluyoruz.
O yüzden, sevgili forumdaşlar…
Bir dahaki sefere bir isim duyduğunuzda, sadece anlamına değil, taşıdığı ruha da bakın.
Çünkü bazen bir isim, bir insanın tüm hikayesini içinde saklar.
Peki sizce, sizin hayatınızdaki “Şirvan” kim?
Belki sizsiniz…
Belki yıllar önce bir dağ köyünde kalbini bırakmış birisi.
Selam canım forumdaşlar
Bu akşam size sıradan bir kelimenin, bir ismin, nasıl bir hikâye taşıdığını anlatmak istiyorum. Hani bazen bir kelime duyarsınız, içinizde yankılanır ama nedenini bilemezsiniz ya... İşte “Şirvan” da öyle bir kelime benim için.
Geçenlerde bir dost meclisinde sohbet ederken biri sordu: “Kürtçede Şirvan ne demek biliyor musun?”
O an sustum. Çünkü sadece anlamını değil, arkasındaki duyguyu da hissetmek istedim.
Bu yüzden size bugün bir hikâye anlatacağım. Bir isimden yola çıkıp bir ömrün anlamına varan bir hikâye…
---
Bir Dağ Köyünde Başlayan Hikâye
Şirvan, yüksek dağların arasına sıkışmış bir köyde doğmuştu. Adını babası koymuştu; “Şirvan” Kürtçede “aslan yürekli, savaşçı, koruyucu” demekti.
Babasının oğlu için dileği buydu: korkusuz, onurlu, kendi yolunu çizen bir adam olsun.
Ama Şirvan’ın kaderi, babasının istediği kadar basit değildi.
Annesi Berfin, duygusal, yüreğiyle düşünen bir kadındı.
Babasının aksine, oğlunun kalbini korumasını isterdi.
“Şirvan ol, evet,” derdi, “ama kalbini taş etme oğlum.”
İşte o söz, Şirvan’ın iç dünyasında iki kutup oluşturdu: babasının stratejik sertliği ve annesinin empatik yumuşaklığı.
---
Erkeklerin Dünyasında Stratejik Sessizlik
Yıllar geçti. Şirvan büyüdü, köyden şehre gitti.
Hayatın yükü omuzlarına bindiğinde babasının sesi hep kulağında yankılandı:
“Bir erkek çözüm bulur, bahane değil.”
Ve o da öyle yaptı. Sessizdi, duygularını belli etmezdi.
Bir sorun çıktığında önce hesap yaptı, sonra hamle.
Aşkta bile stratejik davrandı; kalbini kimseye açık etmedi.
Çünkü aslan yürekli olmanın, duygularını göstermemekle eşdeğer olduğuna inanmıştı.
Ama bir gün, her şeyi değiştiren biri çıktı karşısına.
---
Berfin’in Kızı Rojin: Empatinin Gücü
Bir bahar günüydi. Üniversite bahçesinde, elinde kitaplarla yürüyen Rojin’le çarpıştı.
Rojin’in gözlerinde, çocukluğundaki annesinin şefkatini gördü.
O an, içinde sakladığı duygular bir bir çözülmeye başladı.
Rojin, duygularını saklamayan, insanın içini okuyan, yumuşacık bir ruha sahipti.
Ona “Şirvan” isminin ne demek olduğunu sorduğunda, Rojin’in gözleri parladı.
“Biliyor musun?” dedi, “Kürtçede Şirvan sadece ‘aslan yürekli’ değil. Aynı zamanda ‘koruyan, sahip çıkan, kalbiyle savaşan’ anlamına da gelir.”
O an Şirvan sustu. Çünkü ilk kez biri, onun içindeki iki dünyayı birleştirmişti.
Aslanın gücüyle kalbin inceliği…
Babasının öğrettiği çözümcülükle annesinin duygusallığı…
---
Bir Aşkın Sessizliği
Zamanla aralarında bir bağ kuruldu.
Rojin’in duygusal zekasıyla Şirvan’ın stratejik düşüncesi birbirini dengeledi.
Ama hayat, her zaman dengede kalmaz.
Şirvan’ın içindeki “koruyucu” taraf, Rojin’i her şeyden sakınmak isterken; Rojin’in “özgür ruhu” bunu kaldıramadı.
Bir gün Rojin ağlayarak dedi ki:
“Beni korumak istiyorsun ama farkında değilsin, beni hapsettiğini sanıyorum.”
Şirvan o an bir şeyi anladı:
Korumak her zaman kollarla olmaz, bazen kalpten serbest bırakmakla olur.
O gün ayrıldılar.
Ama Rojin giderken arkasını dönüp son kez “Sen gerçek bir Şirvan’sın” dedi.
Bu cümle, Şirvan’ın ruhuna mühür gibi kazındı.
---
Yıllar Sonra Bir Dağın Eteğinde
Aradan yıllar geçti.
Şirvan bir gün, babasının mezarına giderken annesinin eski sandığından bir mektup buldu.
Mektup, Berfin’in el yazısıyla yazılmıştı:
> “Oğlum, Şirvan demek sadece cesur olmak değil. Şirvan, sevdiklerini korurken kendi kalbini unutmayan demek.
> Baban seni güçlü olasın diye büyüttü, ben ise merhametli olasın diye dua ettim.
> Gerçek bir Şirvan, yeri geldiğinde savaşır, yeri geldiğinde affeder.”
O satırları okurken gözlerinden yaşlar süzüldü.
O an, adının anlamını ilk kez tam olarak hissetti.
Bir isim, bazen bir kaderin özeti olabiliyordu.
---
“Şirvan” Bir İsimden Fazlası
Kürtçede “Şir” aslan, “van” ise sahip olan, barındıran anlamına gelir.
Yani “Şirvan”, “aslanı içinde taşıyan”, “cesaretin barındığı kişi” demektir.
Ama dilin ötesinde, bu kelime duygusal bir simgeye dönüşmüştür.
Bir yandan savaşçılığı, diğer yandan koruyuculuğu temsil eder.
Bir erkeğin içinde sakladığı gücü, bir kadının kalbinde hissettiği sevgiyi aynı kelimede toplar.
Şirvan, bir isim değil; bir denge sembolüdür.
Stratejiyle şefkatin, akılla kalbin buluştuğu yerin adı.
---
Son Söz: Hepimizin İçinde Bir Şirvan Var
Hepimiz biraz Şirvan’ız aslında.
Hayat bizi bazen korumaya, bazen savaşmaya, bazen de sevmeye zorluyor.
Erkekler bazen çözüm ararken duygularını kaybediyor, kadınlar bazen kalpleriyle hareket ederken mantığı unutuyor.
Ama ikisi birleştiğinde, yani kalp akılla el ele verdiğinde, işte o zaman gerçek anlamıyla “Şirvan” oluyoruz.
O yüzden, sevgili forumdaşlar…
Bir dahaki sefere bir isim duyduğunuzda, sadece anlamına değil, taşıdığı ruha da bakın.
Çünkü bazen bir isim, bir insanın tüm hikayesini içinde saklar.
Peki sizce, sizin hayatınızdaki “Şirvan” kim?
Belki sizsiniz…
Belki yıllar önce bir dağ köyünde kalbini bırakmış birisi.